Net als bij specialité geneesmiddelen, verlopen ook van biologicals de patenten. Na het verlopen van deze patenten mogen ook andere fabrikanten de markt betreden met hun afgeleide biologische geneesmiddelen - biosimilars - die bewezen dezelfde werking hebben als het originele product. In Nederland werden in 2008 en 2009 de eerste biosimilars geïntroduceerd: epoetine, somatropine (groeihormoon) en filgrastim (Granulocyte-Colony Stimulating Factor, G-CSF).
 
Monoklonale antilichamen
De volgende groep biosimilars die in aantocht is, zijn de monoklonale antilichamen; gemodificeerde eiwitten die ontwikkeld zijn om immunologische processen te beïnvloeden. Deze middelen worden ingezet voor een groot aantal indicatiegebieden waaronder diverse vormen van kanker, reumatische aandoeningen, astma, multiple sclerose en andere aandoeningen waaraan immunologische processen ten grondslag liggen. Een eerste biosimilar monoklonaal antilichaam-product, infliximab, is recent geregistreerd in de EU. Dit is een TNF-alfa-remmer die wordt toegepast bij de behandeling van reuma en de ziekte van Crohn.


Prijs
Het prijsverschil tussen een origineel biologisch geneesmiddel en een biosimilar is niet zo groot als tussen een specialité en het generiek van gewone (chemische) geneesmiddelen. Dat komt met name omdat biologische geneesmiddelen een ingewikkelde chemisch structuur hebben die langs een gecompliceerd productieproces tot stand komt en het precies namaken bemoeilijkt. Dit in tegenstelling tot het produceren van een generieke versie van een specialité, waarbij de werkzame stof een exacte kopie is van een chemische verbinding. Maar door het grote verbruiksvolume en het hoge prijsniveau van biotechgeneesmiddelen kunnen biosimilars toch een belangrijke bijdrage leveren aan de kostenbesparing op het geneesmiddelbudget.
 
Vergoeden
Sinds januari 2012 worden TNF-alfa-remmers en sinds begin 2013 worden groeihormonen niet meer vergoed op grond van de zorgverzekeringswet, maar zijn deze dure geneesmiddelen overgeheveld naar het ziekenhuisbudget. Ook in ziekenhuizen staan de budgetten onder druk. Bij een gelijkblijvend budget zou dit kunnen betekenen dat, dankzij het gebruik van de minder kostbare biosimilars, meer patiënten behandeld kunnen worden met een bewezen even effectief biosimilar.