|
|
|
|
Dit is de zevende nieuwsbrief van Het Knie Panel. In deze nieuwsbrief leest u meer over:
- Het verhaal van Knie Panel-lid Paula Waterbeek
- Had u deze al gezien? Animatie over bewegen bij vermoeidheid
- College over pijn (Universiteit van Nederland)
- Pijn werkt anders bij mannen en vrouwen
|
|
Een Knie Panel-lid vertelt...
 Mijn naam is Paula Waterbeek, 57 jaar en ik woon in Hoogeveen met mijn partner waarmee ik aankomende 7 juli ga trouwen. In het dagelijks leven probeer ik zoveel mogelijk te genieten van de kleine dingen. Ik trek er veel op uit om te fotograferen. Dieren, bloemen en de natuur, dat helpt mij om de pijn en ellende te vergeten. De belangrijkste reden om me in te schrijven bij het Knie Panel was om ervaringen te kunnen delen en mee te kunnen helpen. Artrose is bij iedereen anders, en ik wil graag mijn kennis doorgeven in positieve zin..
Rond mijn dertigste heb ik klachten gekregen, en in 2009 kwam de diagnose van artrose. Je wordt aan je lot overgelaten, het wordt geconstateerd en dat is het. Totdat je niet meer kan, en dan komen de medicijnen. In mijn knieën en enkels loop ik inmiddels bot op bot, en ik kreeg in 2019 het advies van de orthopeed voor een prothese in beide knieën. Omdat ik ook nog artrose en reuma heb in de heupen, onderrug, handen, en nek ben ik bang dat de rest van het lichaam gaat compenseren als ik de operaties onderga. Ik heb er voor gekozen om middels specifieke training van mijn spieren de knieën te ontlasten en heb gemerkt dat er, in ieder geval voor mij, nog veel mogelijk is buiten een operatie om. Sinds 2019 ben ik gestart met krachttraining. Ik zag anderen bezig en ik vroeg me af of dat voor mij ook mogelijk zou zijn. Mijn persoonlijke trainer zei “ja hoor, dat kan jij ook”. Zo zijn we begonnen en het is echt een drijfveer geworden. Inmiddels zit ik op een vrij hoog niveau, een unicum met twee versleten knieën. Je hoeft natuurlijk geen honderden kilo’s te kunnen tillen, maar ik merk wel dat de krachttraining mijn leven een stuk aangenamer maakt. Er is heel veel mogelijk, maar je moet het doen en durven, vooral over je “pijnverkramping” heen durven te stappen. Door er actief mee bezig te zijn ga je de verschillende pijnsoorten herkennen en kan je je grenzen verleggen door gestructureerd met je spieren om te gaan. Daar krijgt ik echt een boost van.
Op het moment heb ik het wel wat moeilijker. Ik heb altijd al vermoeidheidsklachten door de artrose, maar doordat ik Corona heb gehad zijn die klachten toegenomen. Een paar weken geleden was ik behoorlijk in paniek. Het voelde alsof het alleen maar achteruit ging. Maar ook het wisselvallige weer beïnvloedt de klachten sterk. De grote temperatuurverschillen en de luchtvochtigheid zorgen ervoor dat het lijkt te branden onder de huid en alles wordt stijver. Omdat ik door de lockdown daarnaast zo’n tien maanden niet heb kunnen sporten zit ik voor mijn gevoel nu weer ver onder de nullijn. Zo ben ik bezig om een bloementuin te maken, maar dat is zwaar werk en vaak ben ik na 1 meter al helemaal total loss. De ene keer ben je de volgende dag weer hersteld en andere dag zit het tegen, maar het is zoals het is. Voorheen werd ik dan boos en gefrustreerd, alsof er een sluier om je heen valt. Nu denk ik, “ik heb het gedaan, en over een paar dagen sta ik er weer”. Sinds kort gebruik ik infraroodtherapie als het s’ ochtends moeilijker gaat. Dan ga ik even een half uurtje onder de rode lamp, en daarna “loop ik als een kievit”. Je blijft je beperkingen houden, maar een goede start is belangrijk. Ook je omgeving telt sterk mee in de positiviteit. “Zorg dat je mensen om je heen hebt die je stimuleren, bijstaan en begrip hebben. Dat haalt je uit de isolatie”. Het zijn fases, belangrijk is vooral om veel te blijven praten. Door samen na te denken en te overleggen klim je langzamerhand weer uit je dalletje.
Wilt u in de volgende nieuwsbrief uw verhaal vertellen? Laat het ons dan weten!
|
|
Had u deze al gezien? Animatie over bewegen bij vermoeidheid
In de nieuwsbrief van april 2021 besteedde ReumaNederland extra aandacht aan extreme vermoeidheid door reuma, en gaven zij daarbij tips om in beweging te blijven. Bekijk de animatie of ga naar reumanederland.nl/leven-met/vrije-tijd/sport-en-bewegen/ voor meer tips en informatie.
|
|
College over pijn (Universiteit van Nederland)
In dit college voor de Universiteit van Nederland legt dr. Esmeralda Blaney Davidson (Radboudumc) uit dat de mate waarin jij pijn voelt kan verschillen per situatie. Met kleine, simpele dingen kun je je pijnervaring vaak zelfs een beetje beïnvloeden. Een hele grote rol voor de pijn ervaring is namelijk weggelegd voor het brein. Op dit moment wordt er heel veel onderzoek gedaan naar hoe we daadwerkelijk pijn bij mensen zouden kunnen beïnvloeden. Het zou toch fantastisch zijn als we op een dag de pijngrens van mensen met chronische pijn kunnen verhogen? Of zelfs een manier vinden om dit helemaal te verhelpen? Bekijk de video hieronder of ga naar: www.universiteitvannederland.nl/college/hoe-kan-je-jouw-pijngrens-verhogen.
|
|
Pijn werkt anders bij mannen en vrouwen
Dr. Esmeralda Blaney Davidson, Radboudumc
In het college over pijn voor de Universiteit van Nederland leg ik uit hoe pijn werkt. Wist u dat pijn voor elk individu, op elk moment van de dag kan verschillen? Daar komt nog bij dat pijn ook anders is voor mannen dan vrouwen. Uit onderzoek blijkt dat dit waarschijnlijk te maken heeft met hormonen. En hoe dat zit, onderzoeken wij op dit moment in ons laboratorium.
 Wellicht denkt u, net als wetenschappers vroeger, dat pijn alleen via zenuwcellen wordt doorgegeven aan de hersenen. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Rondom de zenuwcellen bevinden zich allerlei andere cellen, waaronder cellen van het immuunsysteem. Op hun beurt beïnvloeden deze cellen hoe de zenuwcel het pijnsignaal verwerkt (zie figuur). Het lijkt erop dat bij mannen en vrouwen andere immuun cellen betrokken zijn bij het beïnvloeden van dat pijnsignaal dat door de zenuwcellen wordt doorgegeven. Bovendien lijkt het erop, dat hormonen kunnen sturen welke cellen het belangrijkste zijn bij het beïnvloeden van de zenuwcellen.
Pijn is daarmee niet alleen verschillend doordat mannen en vrouwen anders met pijn omgaan, wat vaak gedacht wordt, maar ook is er biologisch daadwerkelijk een verschillend signaal voor mannen en vrouwen. Op dit moment onderzoeken we hoe signaalroutes verstoord kunnen worden door hormonen. Hiermee hopen we verder te ontrafelen hoe pijn precies verschillend werkt tussen mannen en vrouwen. Dat is belangrijk omdat pijnmedicatie die nu op de markt is, in de ontwikkelfase getest is op mannen en daarom wellicht niet optimaal zijn voor vrouwen. Zo hebben vrouwen bijvoorbeeld hogere dosering aan opioïde-achtige medicijnen nodig dan mannen om een vergelijkbaar pijnstillend effect te bereiken. Als we beter begrijpen hoe pijn werkt, en waarom het verschillend is, kunnen we wellicht pijnmedicatie ook beter afstemmen op vrouwen.
|
|
|
|
|
|
|
