Entree gratis. Voor de onkosten en voor een aardig gebaar aan Perdu (die de zaal gratis beschikbaar stelt) zal er een HOED zijn waar je je bijdrage in kunt doen.
 
Aanmelden is gewenst. Het kan tot uiterlijk vrijdag 21 september, maar het is raadzaam het zo spoedig mogelijk te doen, want als er meer aanmeldingen binnenkomen dan er plaats is, kom je op een wachtlijst. Je krijgt na je aanmelding een bevestiging, of, als je te laat was, een bericht dat je op de wachtlijst staat en op welke positie.
Aanmelden van meer dan 1 persoon is dit keer mogelijk, geef het aantal en de namen op.

Klik op AANMELDEN

Als de knop AANMELDEN  niet werkt (zoals bij sommige gmail-accounts) zend dan een e-mail zoals aangegeven aan het einde van deze nieuwsbrief.

De film speelt zich af in geïsoleerd dorpje aan de Deense kust in de negentiende eeuw. De gemeenschap is streng protestants. Op een dag arriveert de mysterieuze Babette, een Française die de repressie van het contrarevolutionaire bewind is ontvlucht. Ze vindt onderdak bij twee ongetrouwde zusters en werkt 14 jaar lang als hun huishoudster. Dan krijgt ze bericht dat ze de loterij gewonnen heeft. Ze besluit met het geld de bewoners van het dorpje te trakteren op een geweldig feestmaal.
De film is een loflied op het goede leven.

Het eerste succes is er. De Vereniging Wonen voor Ouderen Nieuwmarkt / Groot Waterloo, opgericht door buurtbewoners, heeft jaren gepleit, geschreven, ingesproken, onderhandeld en concrete initiatieven ontwikkeld; en dat blijkt niet voor niets geweest. De Gemeente heeft er mee ingestemd dat de locatie van het gebouw met erf Nieuwe Uilenburgerstraat 29-59 wordt bestemd voor ouderenhuisvesting. Er kan een 40-tal woningen gebouwd worden in een mix van sociale, middeldure en vrije sectorwoningen (verhouding 40-40-20), dit in combinatie met buurtvoorzieningen, mogelijk een gezondheidscentrum.
 

De gemeente maakte eind 2016 bekend dat ze het complex Uilenburgerstraat 29-59 beschikbaar stelde voor verkoop. Een aantal oudere buurtbewoners zag hier een kans om voor ouderenhuisvesting te pleiten, want daar is behoefte aan: levensloopbestendige woningen. In eerste instantie voor ouderen uit de buurt. De mensen die hun buurt mee vorm en inhoud hebben gegeven willen er blijven wonen, maar hun woningen zijn vaak niet of slecht aanpasbaar voor de ouderdom. De Vereniging Wonen voor Ouderen Nieuwmarkt/Groot Waterloo, nu met meer dan 100 leden, behartigt de belangen van de oudere buurtbewoners in de Nieuwmarkt en Groot Waterloo, maar richt zich vooralsnog voornamelijk op plannen voor het 'Uilenburgerhof’. Buurtbewoners zijn uitgenodigd lid te worden, plannen aan te dragen en mee te praten. Door ambtelijke en politieke contacten, hulp van een architect en gesprekken met woningbouwverenigingen en Stadsherstel, werd het plan concreter. Ook is er samenwerking met Villa Mazzelsteijn, die streeft naar betaalbare woningen voor joodse ouderen, in een buurt die voor die doelgroep interessant is.

Wonen gecombineerd met buurtvoorzieningen

Bewoners die verantwoordelijkheid willen nemen

Het Diner

Nu ligt het hoofdgerecht op ieders bord
-- dankzij de koks en keurig personeel --
waarbij een 64-er Kasteel
Haut-Bages Monpelou geschonken wordt.

Filet de boeuf grand fine, het geheel
door champignons en sauce overstort,
waarin champagne is verwerkt en port,
en kalfniertjespaté, valt ons ten deel.

Dit zal genoten worden met diverse
gekozen groentes en een rijke schaal
pommes parisiennes, met een toespijs na.

Vanille-ijs met geflambeerde kersen,
waarbij Bollinger brut cuvée spéciale
geschonken wordt, en dan tot slot Mocca.

Jan Kal
uit: 1000 sonnetten. Amsterdam (Nijgh en Van Ditmar) 1997

 
In zijn gebruinde torso en bruine baard lag hij lui in z’n aluminium bootje aan de walkant. Een nog bruinere dame in bikini lag naast hem. Voeten aan zijn hoofdeinde. Zij zag er een stuk jonger uit dan hij. Uit een groot wit ding kwam muziek. Kaboem-kaboem. Dat was de reden waarom ik m’n huis uitkwam en hem vriendelijk vroeg de muziek uit te zetten.
 
In de zomer komt het nogal eens voor dat bezoekers van onze buurt het vet-gezellig en chill vinden op boten of bankjes met elkaar naar versterkte muziek te luisteren. Als ik vriendelijk vraag om die muziek uit te zetten lukt dat meestal meteen. Ik vraag dat in het Nederlands, maar ook buitenlanders begrijpen mijn vraag meestal meteen. De muziek gaat dan uit, met een vriendelijk ‘sorry’ er achteraan.
 
Bij Nederlanders ligt dat anders. ‘Hoezo?’ ‘Waarom?’ Op die wedervragen zijn er verschillende antwoorden mogelijk, die ik geef naar gelang de situatie. Nederlanders uit de provincie zijn gevoelig voor het antwoord dat het in de binnenstad van Amsterdam niet mag, versterkte muziek. ‘O, dat wist ik niet. Sorry.’ Voor mensen uit Amsterdam en omgeving, van welke leeftijd dan ook, is dat onvoldoende. ‘Waar staat dat dan?’ ‘Nou, dat maak ik zelf nog wel uit.’ ‘Dan krijg ik maar ’n boete; zal me aan me reet roesten.’ ‘Dan moet u maar niet in de binnenstad komen wonen, in zo’n dik duur grachtenpand.’ Ah, u herkent de antwoorden. Misschien herkent u dan de dialoog ook die zich deze keer ontspon.
 
‘Weet u meneer’, zei de baard, ‘daarom ben ik uit Amsterdam verhuisd. Om van die zeikerds als u af te zijn. Altijd commentaar. Altijd weer nieuwe regeltjes van wat mag en niet mag.’
‘Waar woont u dan nu?’
‘Dat gaat u geen moer aan, meneer. Maar dan kom ik weer eens naar Amsterdam, en dan begint onmiddellijk het gezeik weer.’
‘Hebt u zich wel eens afgevraagd waarom dat gezeik van bewoners er eigenlijk is?’
‘Ja, omdat ze hun rust willen. Wie wil er nou rust in Amsterdam. Meneer, toen ik hier woonde had je al die toestanden met junken die in je portiek zaten te spuiten. Ik had daar geen last van. Maar iedereen liep te jeremiëren dat dat niet kon. Dus die moesten weg. En dat gezeur van bewoners is nooit opgehouden. En de klagers krijgen in deze stad altijd gelijk.’
‘Meneer, misschien was het wel een poging van bewoners om het voor iedereen leefbaar te houden. Dat is ook de reden waarom ik u vraag de muziek af te zetten. Omdat we met zoveel zijn, en het allemaal plezierig willen hebben: u, ik, toeristen, taxichauffeurs, horecapersoneel, we zitten met heel veel mensen op een kluitje. En dus moet iedereen met iedereen rekening houden.’
‘O, u bent dus gesteld op uw rust. Nou die is er in Amsterdam niet.’
‘Klopt. Het is in Amsterdam nooit rustig, iedereen houdt hier van de reuring, mag ik hopen. Maar laten we zorgen dat we het niet alleen zelf lekker hebben, maar ook alle anderen.’
 
De jonge dame had geen woord gezegd. Ze lag met een big smile te luisteren. ‘Nog veel plezier, meneer’, zei ik, ‘ook met uw dochter’. ‘Dat is m’n dochter niet,’ antwoordde hij betrapt. ‘Dat dacht ik al’.
 
Toen ik wegliep zette hij de kaboem-kaboem even harder. Tja, dat moest er even uit bij hem. Daarna werd het stil. Hoewel … stil? Hier?
 

Gee de Wilde

 

Stadsdorp Nieuwmarkt is voor de grote bijeenkomsten telkens te gast bij culturele podia in de Nieuwmarktbuurt.
Het stadsdorp, dat zelf zoveel mogelijk geldloos opereert, hoeft voor het gebruik van deze ruimten geen zaalhuur te betalen: een grote geste.
Van deze podia volgen hieronder de links naar hun programma's of agenda's.