Eindelijk.
Ik had februari gezegd, denk ik? Wel, dan ben ik meteen in thema met alles, iedereen en wie weet het leven zelf. Het liep niet zoals verwacht, maar nu is ie er dan. Tot groot jolijt van allen en vooral mezelf. De allereerste boekenbrief, met meteen één van mijn favoriete thema's: Jeugdliteratuur! Hoezee en welkom!
(Het feit dat ik dit onderwerp gepland had omdat het dan 'bijna Jeugdboekenmaand was in maart', negeren we even.)
|
|
|
|
(Er valt vast een parallel te trekken tussen het moeizame traject van de eerste boekenbrief en dat van deze kanjer, maar laat ons vooral beginnen aan de brief.)
|
|
Is dat niet voor kinderen?
|
|
Zelden krijg ik deze vraag niét, wanneer ik het nog maar eens over Lampje (van Annet Schaap) heb. Dat is toch een kinderboek? Ik kan dat toch niet cadeau doen aan een volwassene? Ik ben wel ouder dan 10 hé. Als iemand dat tegen mij zegt, dan heb ik 2 perfect gelijktijdige gedachten: Ten eerste, wat jammer dat je zo denkt. En daarnaast: OH JA wat een ongelofelijke wereld kan er voor jou nog open gaan. GELUKZAK!
Maar dan is de persoon in kwestie natuurlijk nog niet overtuigd. Dit is een lijstje van mijn standaard argumenten.
- Heb je recent een boek gelezen dat ook geschikt is voor kinderen?
- Het gezelschapspel 'Catan' is ook 'vanaf 10 jaar'
- Heb je ooit Finding Nemo gezien? Of Shrek?
En dan kan ik niet anders dan strooien met tips, want lees één jeugdboek en je bent vertrokken.
(En trouwens - de persoon van 'dat kan ik toch niet cadeau doen aan een volwassene', stuurde me achteraf een kaartje, om te zeggen dat ze het toch deed en dat ze me ongelofelijk dankbaar was dat ik haar overtuigde.)
|
|
Lampje (Annet Schaap) is altijd mijn eerste aanrader. Dat kan niet anders. Elk jaar in de donkerste maanden lees ik het opnieuw en elk jaar ontdek ik er weer andere dingen in.
Lampje heeft me al getroost, moed gegeven en vastgehouden. Ze is het dapperste meisje dat ik ken, ook al is ze bang en laat ze dat zien. En ze vloekt met de woorden 'Pis en gal!', beter wordt het niet. Het boek dat onze kleinkinderen aan hun kleinkinderen zullen voorlezen.
|
|
|
|
'Het zou het nieuwe Lampje zijn'; zei iemand me over The girl who speaks bear (Sophie Anderson). Dat waren dure woorden, maar nu ik het gelezen heb, snap ik het. Het hoofdpersonage Yanka heeft wel wat weg van Lampje, in haar meeslepende zoektocht naar wie ze is en de ongelofelijke figuren die ze tegenkomt. Heel graag gelezen dus, maar natuurlijk nét geen Lampje, dat mag een mens ook niet verwachten. Wel verwachten: Scandinavische mythische hoofdstukjes tussendoor.
|
|
|
|
Meteen nog een grote, oneerlijke vergelijking: Nevermoor (Jessica Townsend) is een soort nieuwe Harry Potter. Net als toen blokkeer ik mijn agenda om deze boeken te lezen op de dag dat ze uitkomen. Het opzet is ook gelijkaardig: meisje van 11 wordt meegenomen naar een nieuwe wereld met straten die opeens in een zee kunnen veranderen, reuzekatten en mensen met een uitzonderlijk talent voor koken, draken berijden of mensen bezweren. Eindelijk weer zo'n wereld om eindeloos in te vertoeven. (Of toch al 3 boeken.)
|
|
|
|
En dan nog eentje dat ik net las en helemaal anders is. De zomer dat we Parijs bestormden (Clémentine Beauvais) Geen fantasiewereld, maar wel minstens even kleurrijke personages. Een verhaal over 3 meisjes, die verkozen worden tot lelijkste meisjes van de school, en daarop besluiten naar Parijs te fietsen. Heerlijke feelgood met inhoud. Meermaals luidop gelachen en veel zin gehad in geitenkaas. Niet toevallig dat de filmrechten van dit boek al lang verkocht zijn.
|
|
|
Ik spiek altijd bij de lijsten van de Leesjury (vroegere Kinder- en Jeugdjury), daar krijg je elk jaar zo'n mooie selectie. Dit jaar mocht ik ter ere van de verjaardag van de Jeugdboekenmaand ook een podcast maken voor Iedereen leest (met oa Bart Moeyaert, Gaea Schoeters en Michael De Cock). Daarin vind je ook nog een hoop aanraders.
Net als hier: Alles van John Green (inclusief zijn podcast The Anthropocene Reviewed) en z'n broer Hank, alles van Adam Silvera, en het hopelijk binnenkort op school verplichte The hate u give.
En dan nam ik geen foto's van een hoop andere favorieten, zo herlas ik recent Daantje De Wereldkampioen (nog steeds ongelofelijk) en Pluk van de Pettenflet (ook nog steeds prachtig). En raad ik standaard ook Alles komt goed, altijd aan, een prachtboek van Kathleen Vereecken waarbij je de Eerste Wereldoorlog door de ogen van een kind ervaart.
|
|
Heb jij nog tips? Of feedback over de boekenbrief? Altijd welkom via een antwoord op deze mail. In mijn boekenkast/inbox is altijd plaats.
Oh en wil je een aantal (van deze) boeken graag kopen/bestellen nu? Doe het bij je onafhankelijke boekenwinkel.
Mijn favorieten?
Leuven: Boekarest en Barboek
Antwerpen: Luddites
Kortrijk: Boekenhuis Theoria
(In andere steden moet ik duidelijk dringend eens op zoek gaan naar een nieuwe favoriet.)
|
|
|
|
