Stichting Be Aware

Ik ben al enige jaren actief als trainer en coach op het gebied van grensoverschrijdend gedrag als agressie. Na mijn opname in een kliniek als verslaafde kwam ik in aanraking met de stichting Be Aware. Ik ben blij dat ik deel mag uitmaken van een team wat in contact gaat met middelbare scholieren over het onderwerp gedrag en verslaving.
Ik heb gemerkt dat ik in vanuit mijn ervaringsdeskundigheid een groot raakvlak en herkenning heb met de leerlingen. Ik kan ze ook vertellen wat mijn keuzes waren en wat daarvan de consequenties waren. De leerlingen zijn erg nieuwsgierig en durven ook open te zijn over hun eigen ervaringen en kwetsbaarheid omdat de voorlichting “veiligheid” biedt.
Het voelt goed om iets van waarde in te brengen in deze fase van het leven van de leerlingen die zonder probleemgedrag en verslaving al lastig genoeg kan zijn.

Phil Boudewijn
 

Whats appen, internetten, series kijken  en social media gebruik begint natuurlijk al  vroeg.  Dat is helemaal geen probleem, maar: Hoe ga je hier verantwoord mee om? De basisscholen van Bunschoten/Spakenburg hebben besloten dat aan de leerlingen van alle groepen 8 duidelijk te maken met behulp van de voorlichting van Be Aware!
 

*2 jaar geleden kreeg ik op school voorlichting over verslaving. Hier heb ik veel aan gehad, omdat in die tijd mijn zus ook verslaafd was. Gek genoeg krijg je in zo'n situatie een grotere neiging om zelf ook drank of drugs te gaan gebruiken. Ook al zie je wat het allemaal kapot maakt. Er werd tijdens deze voorlichting verteld dat een verslaving bijna altijd komt omdat je verdriet hebt en dat het daarom juist zo gevaarlijk is. Ik denk dat ik mede doordat ik voorlichting heb gekregen over verslaving en wij daarbij ook gekeken hebben naar de gevolgen ervan,  ik er uiteindelijk voor heb gekozen om het niet te doen.
 

  *Tijdens voorlichting 2 waarbij de leerlingen hele persoonlijke vragen krijgen, kregen ze de vraag: Wie is er weleens somber of ziet het niet meer zitten? Uit de stemkastjes bleek dat 58 procent van de klas dat weleens was. Toen de voorlichter vroeg wie dat verwacht had, stak niemand zijn vinger op, waarom eigenlijk niet? Een jongen zei toen: omdat iedereen in onze klas altijd zo vrolijk is. *Een meisje vertelt in de klas over haar broer die verslaafd is aan gamen. Ze wordt verdrietig en geeft aan dat ze hem bijna niet meer ziet, omdat hij alleen maar in zijn kamer blijft zitten, ruzie maakt met zijn ouders en niet meer naar haar omkijkt. Als ze met hem probeert te praten, zegt hij dat ze alleen maar loopt te zeuren en hem met rust moet laten. Ze heeft het er heel moeilijk mee en mist hem en is jaloers op haar vriendinnen die wel een „leuke” broer hebben.